بررسی آزمایشگاهی و مدل سازی پیش‌بینی مقاومت فشاری بتن ژئوپلیمری پوزولانی بوسیله برنامه نویسی بیان ژن

با توجه به اثرات مخرب زیست محیطی تولید سیمان، استفاده از بتن ژئوپلیمری می‌تواند به عنوان یک رویکرد سازگار با محیط زیست در ساخت بتن در نظر گرفته شود. هدف این تحقیق بررسی تاثیر جایگزینی بخشی از سرباره به عنوان پایه بتن ژئوپلیمری (جایگزینی 5، 10، 15، 20، 25 و 30%) با زئولیت طبیعی و دوده سیلیس و همچنین تغییرات غلظت هیدروکسید سدیم (4، 6 و 8 مولار) همراه با محلول سدیم سیلیکات به عنوان فعال کننده بتن ژئوپلیمری بر مقاومت فشاری می‌باشد. نتایج نشان می‌دهد که افزایش غلظت هیدروکسید سدیم باعث کاهش مقاومت فشاری بتن و در مقابل، افزودن زئولیت طبیعی و دوده سیلیس باعث افزایش آن می‌شود. علاوه بر این، از برنامه نویسی بیان ژن برای ساخت مدل‌های ریاضی برای پیش بینی مقاومت فشاری بتن ژئوپلیمری بر پایه سرباره، استفاده شده است. با استفاده از نتایج آزمایشگاهی، یک پایگاه داده گسترده و قابل اعتماد از مقاومت فشاری بتن ژئوپلیمری بر پایه سرباره به دست آمد. این پایگاه داده شامل نتایج مقاومت فشاری 351 نمونه ساخته شده از 117 طرح اختلاط است. پنج پارامتر تأثیرگذار از قبیل، سن نمونه‌ها، غلظت محلول هیدروکسید سدیم، میزان زئولیت طبیعی، دوده سیلیس و سرباره، به عنوان پارامترهای ورودی برای مدل سازی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که مدل‌های ارائه شده دقیق هستند و قابلیت پیش بینی بالایی دارند. یافته‌های این پژوهش می‌تواند به بهبود استفاده مجدد از سرباره برای ساخت بتن ژئوپلیمری کمک کند.